Հայոց լեզու

Առյուծն ու աղվեսը Առյուծը շատ էր ծերացել, այլևս չէր կարողանում որս անել և երկար մտածելուց հետո որոշեց խորամանկել։ Նա մտավ մի մութ քարայր, շատ ծանր հիվանդ ձևացավ և ծանր ու մեծ պառկեց։ Խեղճ, միամիտ գազաններն այցելում էին, իսկ նա տեղնուտեղը մի ցատկով բռնում էր նրանց և ագահաբար խժռում։ Վերջապես խորամանկ ու խելացի աղվեսը երկար մտածելուց հետո գլխի

Հայոց լեզու

Աշուն էր պայծառ աշուն… Օդը մաքուր էր արցունքի պես ջինջ։ Կապտավուն սարերն այնքան մոտ այնքան պարզ էին երևում որ հեռվից կարելի էր համրել նրանց մաքուր լանջերի բոլոր ձորակները կարմրին տվող մասրենու թփերը։ Աշուն էր տերևաթափով արևի նվազ ջերմությամբ դառնաշունչ քամիով որ ծառերի ճղներից պոկում էր դեղնած տերևները խմբերով քշում տանում հեռու ձորերը։ Նույնիսկ քարափի հաստաբուն

Գրականություն

Բաց թողնված տառերը լրացրո՛ւ: Պատկերացրեք, որ  երկրի վրա մեզ  հետ  միասին ապրում են   ակներ,  որոնց   կյանքի ժամանակամիջոցը՝ ծնունդից միմչև մահ, տեղավորվում է  վա.րկ.անի հազարերորօական մասում: Այդպիսի յուրաքանչյուր   էակի կյանքի   ընթացքում դիտվող  աշխարհը ակնթարթային լուսանկարը կլինի: Այդ  նկարի մեջ.  տարօրինակ դիրքերում քարացած անշարժ  .ակներ՝ մարդիկ  կլինեն: